Wilfried
Pas
is
geboren
op
29
april
1940
in
Londerzeel
als
zoon
van
Jozef
Pas,
maar
verhuist
reeds
als
kind
in
1944
naar
Antwerpen.
Ter
gelegenheid
van
zijn
60ste
verjaardag
heeft
hij
het
ereburgerschap
van
Londerzeel
gekregen
in
juni
2000.
Acteur
Michaël
Pas
is
een
neef
van Wilfried.
Eerst
volgt
Wilfried
Pas
in
Brussel
het
Sint-Lucasinstituut,
daarna
studeert
hij
van
1959
tot
1964
aan
de
Koninklijke
Academie
voor
Schone
Kunsten
in
Antwerpen
om
zich
daarna
aan
het
Nationaal
Hoger
Instituut
aldaar
te
vervolmaken.
Vanaf
1969
gaat
Pas
zelf
aan
dat instituut les geven.
In
de
jaren
1970
vormt
Wilfried
Pas
samen
met
Fred
Bervoets,
Walter
Goossens
en
Jan
Cox
de
kern
van
de
kunstenaars
rond
de
Antwerpse
galerie
De
Zwarte
Panter.
Hij
werkt
samen
met
Bervoets
en
Goossens
in
het
lithografisch
atelier
'Clot,
Bramsen
et
Georges'
in
Parijs.
De
Panter-groep
neemt
ook
gezamenlijk
deel
aan
exposities
in
Boston
en
Philadelphia.
Solo
exposeert
Wilfried
Pas
in
Düsseldorf,
Milaan,
Osaka,
Dublin
en
Amsterdam.
Hij
neemt
in
1975
deel
aan
de
Biënnale
voor Kleinsculptuur in Boedapest.
In
1966
krijgt
Wilfried
Pas
de
Berthe-Art
staatsprijs
en
in
1984
de
Eugène
Baie-prijs
1980.
Ook
de
vierjaarlijkse
prijs
van
de
Provincie
Antwerpen voor een kunstenaarsloopbaan is hem in 2004 uitgereikt.
Hoewel
hij
ook
actief
is
als
tekenaar
en
graficus,
is
Wilfried
Pas
vooral
bekend
geworden
om
zijn
beeldhouwwerk.
Reeds
in
1972
betekende
een
tentoonstelling
van
zijn
sculpturen
in
De
Zwarte
Panter
een
ware
revelatie.
Later
is
hij
enige
tijd
in
kleinere
formaten
gaan
werken,
die
binnen 'kastjes' werden opgesteld.
In
zijn
vroege
werk
behandelt
Pas
de
mens
in
zijn
specifieke
leefsituatie,
waarbij
een
noodlotsgeloof
hem
niet
vreemd
is.
Het
gaat
Wilfried
om
de
mens
aan
wie
de
kansen
tot
zelfontplooiing
ontnomen
worden,
de
verdrukte
mens
en
zijn
psychische
verscheurdheid.
Hoewel
het
hem
niet
te
doen
is
om
de
mens
als
plastische verschijning, vertrekt Pas op een emotionele manier vanuit de biologische vorm.
Vanaf
de
jaren
1990
is
Wilfried
Pas
een
nieuwe
richting
ingeslagen
met
levensgrote
bronzen
sculpturen
van
bekende
personen,
vooral
uit
de
kunstenaarswereld.
Deze
beelden
worden
steeds
in
opdracht
gemaakt.
Daarbij
probeert
hij
te
zoeken
naar
een
houding
van
het
beeld,
die
de
persoon
karakteriseert,
om
zo
de
illusie
te
wekken,
dat
het
beeld
de
persoon
is
in
al
zijn
complexiteit.
In
veel
gevallen
rusten
deze
personages
op
een
grillig
gevormd
voetstuk,
vol
boeiende
invalshoeken,
waarbij
Pas
zoekt
naar
een
harmonie
tussen
donker
en
licht,
diepte
en
structuur
en
textuur.
"Elk
beeld
is
een
vraagstuk
dat
je
voorgeschoteld
krijgt",
zegt
de
kunstenaar
er
zelf
over.
Zijn
atelier
bevond
zich
in
de
Artiestengang,
met
ingang
via
Kerkstraat
51
in
Antwerpen,
bijna
op
de grens met Borgerhout.
De
reeks
standbeelden
van
bekende
personen
op
publieke
plaatsen
is
begonnen
met
het
beeld
van
auteur
Karel
van
de
Woestijne
op
een
ietwat
afgelegen
plek
in
Meise.
Nadien
komen
er
beelden
op
meer
toegankelijke
plaatsen,
te
beginnen
met
Willem
Elsschot
op
het
Mechelseplein
in
Antwerpen.
Dat
stand-
of
liever
zitbeeld
is
gefinancierd
via
de
uitgifte
van
een
map
met
vier
gedichten
van
Elsschot
en
vier
zeefdrukken
van
Pas.
De
onthulling
op
28
juni
1994
is
bijgewoond door prins Laurent.
Daarna
volgen
Paul
van
Ostaijen
(Antwerpen)
en
Anton
van
Wilderode
(Sint-Niklaas).
Een
beeld
van
Herman
Teirlinck
wordt
oorspronkelijk
vervaardigd
voor
de
binnentuin
van
de
Antwerpse
Herman
Teirlinck
Studio,
waar
veel
theater-
en
zangtalenten
hun
opleiding
kregen.
Na
opheffing
van
deze
instelling
heeft
de
laatste
directeur
Jan
Decleir
het
beeld
in
bruikleen
gegeven
aan
het
Herman
Teirlinckhuis
in
Beersel,
de
woonplaats
van
de
auteur.
Later
volgen
nog
beelden
van componist Lodewijk De Vocht ('s-Gravenwezel) en Gerard Walschap (Antwerpen).
Een
beeld
waarrond
heel
wat
commotie
is
geweest,
was
dat
van
Koning
Boudewijn
(Antwerpen-Linkeroever).
Bij
de
onthulling
op
5
mei
1999
in
aanwezigheid
van
koning
Albert
II
en
de
koninginnen
Paola
en
Fabiola
stond
het
op
een
speciaal
in
samenwerking
met
architect
Jo
Crepain
aangelegde
plaats
dicht
aan
het
Scheldewater,
waarbij
in
een
wand
foto’s
van
de
vorst
te
zien
vielen.
Maar
die
plek
leidde
tot
veel
vandalisme,
waarbij
allerlei
tags
op
de
wand
werden
gespoten
en
ook
de
wat
voorover
hellende
pose
van
Boudewijn
kwam
op
dit
lager
gelegen
punt
niet
ideaal
tot
zijn
recht.
Daarom
is
het
standbeeld
later
hogerop
gebracht
naar
een
groenzone
nabij
de
voetgangerstunnel,
omgeven
door
99
Japanse
kerselaren.
Die
bomen
bleken
in
eerste
aanleg
als
jonge
scheuten niet zo goed bestand tegen het wat barre klimaat op deze winderige plaats en moesten door steviger soortgenoten worden vervangen.
In
2006
volgt
er
een
beeld
van
Paul
Janssen
(Beerse),
de
stichter
van
Janssen
Pharmaceutica.
Na
de
dood
van
acteur
Julien
Schoenaerts
wordt
op
13
september
2008
diens
standbeeld
onthuld
voor
de
Antwerpse
Sint-Willibrorduskerk,
vlakbij
het
vroegere
Ringtheater
in
de
Pastorijstraat,
dat
tijdens
de
periode
dat
Schoenaerts
daar
zijn
eigen
speelvlak
had
is
afgebrand
en
later
door
Jan
Fabre
opnieuw
in
gebruik
is
genomen
als
atelier.
Tijdens
het
Consciencejaar
2012
is
voor
de
Academie
voor
Muziek
en
Woord
te
Schilde
een
beeld
van
Hendrik
Conscience
onthuld,
wiens
bekende
roman
De
Loteling
zich
in
deze
omgeving afspeelt.
Ter
gelegenheid
van
het
20-jarig
koningschap
van
Albert
II
zijn
op
16
juli
2013
levensgrote
borstbeelden
van
koning
Albert
II
en
koningin
Paola
onthuld
in
de
Senaat
te
Brussel.
Wilfried
Pas
is
door
het
vorstenpaar
zelf
gekozen
om
hen
in
brons
te
vereeuwigen,
waar
diens
beeld
van
Alberts
broer
Boudewijn
wellicht
niet
vreemd
aan
zal
zijn,
plus
enig
advies
van
Jan
Hoet.
Enkele
dagen
later
op
21
juli
2013
gaf
Albert
het
koningschap
door
aan
zijn
oudste
zoon
Filip.
Zal
Pas
stilaan
uitgroeien
tot
een
vaste
waarde
waar
het
borst-
en
standbeelden
van
onze
leiders
betreft?
In
elk
geval
heeft
Herman
Van
Rompuy
ook
zijn
voorkeur
voor
Wilfried
laten
blijken
om
zijn
bronzen
beeld
in
het
parlement
te
realiseren,
dat
op
24
november
2014
in
de
Kamer
is
onthuld.
De
oud-premier,
want
over
die
functie
van
Van
Rompuy
gaat
het
bij
dit
standbeeld,
heeft
ook
zelf
iets
toegevoegd
aan
het
kunstwerk.
Je
raadt
het:
een
haikoe.
Op
de
achterkant
staat
in
het brons te lezen: “Een droom levenslang / van harmonie en samen. / Dat beeld blijft immer.”
Wilfried Pas is overleden op 13 mei 2017 in Antwerpen.