Rose Vandewalle
gemengde berichten
Samensteller Hannie Rouweler (Demer Uitgeverij) verzamelde een waaier van op zichzelf staande gedichten en korte verhalen.
Het is een bijzondere avond
niet omwille van het bruine monster
dat zijn volk alweer in de tang neemt
maar omwille van de rust
die zich legt luchtig als een laken
nu eenieder in de arena
alle kwetterende en kakelende meisjes
zijn inmiddels in bosjes afgezakt naar
de kroegen en kraaien er nu al victorie
voorts lijkt de stad wel uitgevallen
achter gevels hebben hoven
zich stilzwijgend verzameld
enkel pure klanken nog die bovendrijven
van meeuwen jankend als honden
de hemel hun haven
van zwaluwen die dwarrelen zwieren
en paren mee met de wind
langsheen machtige zomerwolken
van zoele wind
ritselend doorheen de berken
omwille van roekoeënde duiven
het is een mooie zomeravond
laat dit zo blijven
met binnentuinen vol stilte
waarbij enkel bladeren nog frazelen
en hier of daar een klokje klingelt
en tingelt haar oude tere wijsje
het deert dan niet dat hoog in de lucht
nog een vliegtuig passeert
oranje schittering in de avondzon
ook niet dat bij elke goal
het gejoel en gejuich
wegebt ver over de rivier
zelfs het slissende slijpen
van tramsporen hoort bij het geheel
maar meer nog het roekoeën, het roekoeën
het deert niet maar geef ons de luwte
een plek om te schuilen
het huilen voorbij
publiek mag er zijn
maar dan graag op wat afstand
als zacht geroezemoes voor de dichter
Jana, sterretje
opkomend aan het firmament
van de avondlijke straat
ik hoor jouw stem
klinkklanken tegen de gevels
Momi roep je met aandrang
opnieuw en opnieuw
zodat ik stil blijf staan luisteren
misschien ben jij het niet
maar een ander
zo vurig en vonkig als jij
aangepord door de zomerse wind
rukkend aan de ramen
vervoerd door de wolken
zo laat nog voorbijsnellend
geel en oker van zon en van zwoelte
misschien ben jij het niet
al is het jouw stem
die ik telkens weer opvang
je raakt me
jij nog maar aan het begin
en ik elke dag
een stap verder
van je verwijderd
Anja of Jana wat maakt het uit
ik hoor alleen maar jouw stem
en niet die van een ander
klaterend over kasseien
Momi roep je
ik kan je niet meer inhalen
je bent al voorbij en ongrijpbaar
je raakt me raakt me zo aan