In de binnenstad hield een tuin de zomer vast. Een eeuwigheid. De kat wentelde zich wellustig in het gras. Ving met trillend oor de lage stemmen die een vreemd momentaan geluk verstrooiden. Haar staart, soepele dirigeerstok, sloeg hierbij de Maat. Ook verderop, de enclave van het begijnhof in, minuscule klanken die de stilte onderstreepten. Het was de jaren zestig nog, alles kon en mocht. De tricolore vlag hing vrolijk naast het ondergoed. Vogel, kat en hond in schijnbaar symbiose. De kooi slechts sieraad. Op een dag helaas hebben de bewoners het geluk verkast naar zuidelijker oorden. De lege kamers treuren sinds, zo gewend aan rinkelende glazen, hemelse gerechten en zinnelijk vertier. Geheugen opgeslagen achter muren, houten trappen en gebinte.