Rose Vandewalle in haar zak een doek van staal
ik stap mijn deur uit geen leveranciers en rijwielen verboden de zon schettert in de ramen tien uur 's morgens de stad hoogstens een fluwelen limousine verder - niet te geloven enkel vogels zie ik langsheen de gevels hun schaduwen schuiven na drie weken ijsgang doet de lente onverwacht nog haar intrede tien uur 's morgens niets dan vogels en de straat een huilende hoorn van een auto gooit het allemaal aan scherven tien uur 's morgens de stad
Debuutbundel, een uitgave van Wolkbreuk, Eindhoven, 1986.Tien uur ’s morgens.
© Het Stille Pand (2006-2024) 