Rose Vandewalle
in haar zak een doek van staal
ik stap mijn deur uit
geen leveranciers
en rijwielen verboden
de zon schettert in de ramen
tien uur 's morgens
de stad
hoogstens een fluwelen
limousine
verder - niet te geloven
enkel vogels
zie ik langsheen de gevels
hun schaduwen schuiven
na drie weken ijsgang
doet de lente onverwacht nog
haar intrede
tien uur 's morgens
niets dan vogels en de straat
een huilende hoorn van een
auto
gooit het allemaal aan scherven
tien uur 's morgens
de stad
Debuutbundel, een uitgave van Wolkbreuk, Eindhoven, 1986.Tien uur ’s morgens.