“ De poëzie is zelf naar me toegekomen, niet andersom. Op een dag heeft ze me overrompeld. Grootsch en meeslepend wil ik leven! hoort ge dat, vader, moeder, wereld, knekelhuis! Dat was Marsman. Ik was er toen dertien. Later werd ze me aangereikt door een lerares Frans. Ze las ons voor uit ‘Paroles’ van Jacques Prévert. Ik raakte hierdoor compleet van de kaart. Begin jaren zestig liep ik journalistenschool te Brussel. Ik wou schrijven, journalistiek was - denk ik nu – niet meer dan een alibi. Kreeg er les van Jan Walravens (schrijver en essayist), dat was een man om nooit meer te vergeten. In 1966 vertrok ik voor een jaar naar de V.S. (Louisville, Kentucky). Er broeide van alles in die tijd. Ik las veel, Truman Capote en Henry Miller en keek naar kunst, Andrew Wyeth. Terug in België kwam de poëzie naar me toe via Léo Ferré (zijn interpretatie van Baudelaire, Rimbaud en Verlaine) en natuurlijk ook via die zeer authentieke Jacques Brel. Zelf publiceerde ik voor het eerst in de vroege jaren tachtig. Een van mijn bundels draagt als titel Laat de klok met rust, ontleend aan een vers van Maurice Gilliams, een dichter die me intuïtief sterk aanspreekt net als Vasalis dat doet. Naar haar poëzie grijp ik telkens terug.” Persbericht 5 mei 2015 - Dodopers Eindhoven isbn: 978-90-822047-2-8 / nur: 306 / ean: 9789082204728 © 2015 Dodo-pers/Rose Vandewalle/Annmarie Sauer, Eindhoven. Annmarie Sauer bij haar vertaling van ‘Zwanenzang’: ‘Het is een waar genoegen de gedichten van Rose te vertalen: menselijk, schrijnend, lichamelijk, prachtig, invoelend... boeiend, zachtaardig en soms boos, als Rose zelf.’.

ZWANENZANG / SWANSONG – ROSE VANDEWALLE Zwanenzang: de presentatie in een nokvol literair café Den Hopsack. Uiteindelijk brak de dag voor Rose Vandewalle’s presentatie van Zwanenzang aan. Daags voordien speelde Jean Demey de muziek terwijl Viv de Nederlandse tekst voorlas en ik vanzelfsprekend de Engelse versie, omdat het mijn vertaling was. Het enige wat Jean verlangde was dat ik de 33 gedichten kalm en sober zou voorlezen, met vijf tellen pauze tuss en de verschillende teksten. De avond zelf bracht Jean zijn zwarte glimmende basgitaar mee en installeerde zich tussen, maar wel een beetje achter de twee lezers. Ik hield van de muziek die hij bracht: een beetje Ravi Shankar en veel Jean, intiem, ingehouden en sober zoals hij me gevraagd had om voor te lezen. Viv heeft een andere persoonlijkheid. Zij studeerde voordracht en dictie aan het Lemmens Instituut en benadrukte bepaalde woorden waardoor een ander ritme ontstond. Als deelnemer kan ik u geen foto’s tonen, maar het publiek was stil, luisterde aandachtig en waardeerde de inleiding door Bert Jans van Dodo Pers, het in de muziek opgaande werk van Rose en de verschillende stijlen van voordragen. Bart Stouten, een vriend, was zo beminnelijk: hij verklaarde me waarom mijn Engelse vertalingen zo goed zijn. Hij voelde hoe ik de woorden in beide talen op een dieper niveau in vraag stelde en daardoor een harmonieus samenspel creëerde. Toegegeven, ik voelde me gevleid. Iedereen genoot van de warme en gezellige avond. Annmarie Sauer  Frank De Vos,  Albert Hagenaars,  Roger Nupie en  André Oyen schreven een recensie bij deze bundel.