Deze beeldhouwer en medailleur wordt op 4 april 1939 in het Oost-Vlaamse Zele geboren. Vanaf zijn 14de jaar gaat Luc Verlee aan de Gentse Sint-Lucasschool grafiek en keramiek studeren, om daarna te verhuizen naar de Antwerpse academie, waar hij verder begeleid wordt door C. de Roover en Vic Dolphijn. Hij volgt ook de lessen van Olivier Strebelle in de keramiekklas en bij Mark Macken leert hij kappen en boetseren. Tussen 1958 en 1964 is Luc actief in de werkplaats beeldhouwen van het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten (NHISK) van de Antwerpse academie. Hij behaalt intussen in 1961 de Berthe Art-prijs en neemt vanaf dat jaar ook regelmatig deel aan de Biënnales van Middelheim. In 1965 mag hij ook de Rembrandt Bugattiprijs op zijn palmares vermelden. Zijn beeld van een everzwijn is beland in het Antwerpse Koninklijk Museum voor Schone Kunsten. Later wordt hij zelf leraar aan de kunstacademie van Mol en wipt net over de Antwerpse provinciegrens om in het Limburgse Alken te gaan wonen, wanneer hij professor aan het Hoger Instituut voor Kunstonderwijs te Hasselt wordt. Verlee laat zich aanvankelijk inspireren door grote voorgangers en door de natuur. Maar na zijn voortgezette opleiding volgt een periode, dat Luc zich vooral zal uitdrukken in abstracte marmeren beelden, zoekend naar harmonie in zijn plastisch werk. Nadat hij de techniek van de marmerbewerking volledig onder de knie heeft, verlegt hij zijn interesse naar andere materialen, die hij gaat assembleren tot organische constructies, om daarna terug te keren tot het echte beeldhouwen. Het zoeken houdt daarmee niet op, het thema van de sculptuur in de ruimte blijft Luc Verlee boeien en zo komt hij tot constructies die soms enigszins architecturaal aandoen door hun geometrische vormen, dan weer heel organisch verschijnen. Als medailleur heeft Luc Verlee een aantal penningen en herinneringsmedailles gemaakt, zoals voor het 150-jarig bestaan van het Hasseltse atheneum en voor de nationale ruildag 2002 voor de Limburgse verzamelaars met een afbeelding van Peter Paul Rubens. In het Antwerpse Letterenhuis (voorheen AMVC) wordt zijn medaillon van de schrijver Maurice Gilliams bewaard. Het meest populaire werkstuk van Luc Verlee is echter onder twijfel “Den Deugniet”, een broertje van het Brusselse Manneken Pis, dat in Antwerpen onbeschaamd zijn broek laat zakken. Verlee goot deze vlegel in 1976 in opdracht van de Stad Antwerpen, die het beeldje op 2 juli 1977 een plaats gaf voor het Oudaen Winkelforum bij een van de toegangen tot het winkel-wandelgebied De Wilde Zee. Vanuit de Antwerpse Snorrenclub is er een vereniging Den Deugniet vzw ontstaan, die ervoor zorgt dat het Antwerpse manneke regelmatig van enige kleding wordt voorzien, net zoals zijn Brusselse tegenhanger uniformpjes krijgt aangemeten. Die worden dan gesponsord door bedrijven. Deze belangenbehartigers van Den Deugniet verdriet het echter, dat het beeldje regelmatig wordt ontvreemd, waarna het dan weliswaar na korte of langere tijd weer wordt teruggevonden, maar zowel beeld als sokkel lijden toch schade van deze wat ruwe behandeling. Maar wat wil je, als bekend is dat wrijven over Deugniets achterste geluk brengt? Op zaterdag 13 juni 2009 is op het Victor Roosensplein van de Antwerpse deelgemeente Merksem Verlee’s beeldje “Joske Vermeule” onthuld in aanwezigheid van Gaston Berghmans, de geestelijke vader van dit tv-personage dat begin jaren 1980 op de toenmalige BRT-televisie furore maakte. Het bronzen beeldje is bedoeld als eerbetoon aan deze Vlaamse komische acteur, die inwoner van het district Merksem is.