V.P.M.Bio heeft een eigen stijl en vaak een verrassende beeldspraak, waarmee bij nieuwe grenzen verkent in zijn taallandschap. In zijn gedichten gaat het over vormen van liefde tegen een achtergrond van de altijd veranderende stad, menselijke relaties vol geven en nemen. Alles baadt in een sfeer van aftasten, vervreemding, proberen vat te krijgen op ‘de film van het leven’. Er is een tegenstelling platteland - stad, net zoals de magnetische krachten in de man - vrouw relatie, waarbij een en ander onuitgesproken blijft. Een bundel met een erg persoonlijke stempel wars van mode en stromingen. Guy Van Hoof

NABESCHOUWINGEN Als je het vloeken verleert, begeerte je bevrijdt van angst tot nederigheid stoomt de trein van wellust uit je hart. De oude mannen vegen weg de stralen van weleer Stalen beelden bevangen je naakt. Op kostschool leerde je goed te eten. Je maag als een trekzak te gebruiken die zo de doedelzak van je ziel kon worden. Maar paarsgeruit sluimerde je de kampen af op zoek naar nieuw voedsel. Je vond een oude appel die dienst deed als orgaan.