Rose Vandewalle
het hoofd tussen de handen
Six pieds sous terre, Jojo, tu espères encore
Six pieds sous terre, tu n’es pas mort
Jacques Brel
‘Het hoofd tussen de handen’ kwam tot stand als eerbetoon aan het werk van de dichter en kan niet los gezien worden van de hommage-uitgave ‘Langs de Lange Laan’.
Ik speelde je kwijt
beetje bij beetje
en hoe langer hoe meer
het was toen ik voor het eerst
na maanden terugkwam in Spoorloos
dat ik het met zekerheid wist
het was volop zomer nog
de groene mosselpot geurde
heerlijk naar kruiden en wijn
de schelpen boden zich aan
maar algauw mengde hun vocht zich
met het vocht van mijn tranen
het kwam op in mijn hoofd
drong door tot mijn lijf
mijn toekomst heette voortaan
nooit meer en voor altijd alleen
Ik schonk me een glas
en klonk op wie er niet was
santé, opnieuw en opnieuw
veel later klonk ik op het bed
nog steeds ruim als je armen
het werd weer klaar in mijn ogen
alles begon van vooraf aan
het licht en de wondere schaduwen
de volheid van kamers
wees stil, verroer je niet
laat alles zo blijven
